kusma anıları

Gondola bindik arkadaşlarla. Önümüzdeki kendi kafasına kusmuştu. Ama böyle öne doğru bırakıp, gondol ileri gitmesiyle .Saçlarına yapışmıştı.

Fındıklı üçü bir arada ve fındıklı ikram yedikten sonra dolmuşa bindim herkesin içinde kustum sonrasında indim ve indikten sonra yine kustum. Bir fotoğrafçı dükkanına girip üstümü başımı toparladım (ne kadar toparlanırsa artık) çıktım gittim evde yine kustum. Ama lavaboya yetişmiştim bu defa. Rezillik değil aslında fakat öyle de. (bkz: rezillik)

Lise sona gidiyorum, ama nasıl hastayım varya kafamı tutamıyorum. Staj yapıyorum kalkıyorum sabahın 6sında allahın dağı sancaktepeden şişliye gircem. Niye aq, çünkü hoca bana orayı uygun görmüş( ağzıma sıçtı 2 dönem boyunca burdan da aq onun). 522 denen bir otobüsün uzun bir hattı var, ilk durakta biniyorum neredeyse son durağına kadar gidiyorum. O günde yer kalmadığı için ters oturmuştum. Kafamı da cama yasladım uyumaya çalışıyorum. Kafamı cama vura vura, bide ters oturmuşum. Nasıl midem bulanıyor varya, ölüyorum burnumu tıkıyorum kokular daha çok bulandırmasın diye. Tam köprüye gircek otobüs ama köprüden önce son durakta durmuş yolcu alıyor. O an ben bir kusmaya başladım nasıl öğürüyorum herkes bana bakıyor. Koltuklar batmış, önümdeki adamın kafası bile kusmuk o derece, herkes şok, ben daha şok tabi utançtan ölüyorum. Tam otobüsün kapılar kapancak kendimi son anda attım otobüsten arkamda koca bir koku ve kusmuk bırakarak. Arkamdan ne sövmüşlerdir ama hala çok utanıyorum. Ne oldu kim temizledi bilmiyorum ama ondan da çok özür dilerim. Sonra abim geldi aldı eve götürdü bende staj yerine haber verdim. Rapor aldım. 1 hafta da gidemedim utancımdan.

ilk şarap icisimde kusmustum. Ama öyle böyle kusma değil. Entryi yazarken midem ekşidi ağzıma o kusmuk tadı geldi.

Yurtta kaldığım da 4. Kattan aşağıya kusmustum lağam kokusu tüm yurdu sarmıştı.

babamla aram pek yoktur çocukluğumdan beri. bir gün çarşıya gittik yaşım 10-12 falan. tavuk dürüm yedik beraber. eve dönerken benim de babamla konuşasım geldi, ulan dedim baba oğul zaman geçiriyoruz ne güzel be. minibüsten indik, eve doğru yürüyoruz. merak ettiğim ne varsa soruyorum işte. adam sadece kaş göz işareti yapıyor kafa sallıyor. durduk yere moralim bozuldu benim. adama bir şeyler soruyoruz cevap vermeye bile tenezzül etmiyor. her neyse, eve girer girmez adam kendini tuvalete atıp bir kusmaya başladı. ama öyle bir kusmak yani. o günden sonra adama soru sormuyorum kusacak diye.

7-8 yaşlarındaydım herhalde yaşımı tam hatırlayamıyorum. Akşam yemeğinde booolllcaa bulgur pilavı ve salatalık yemiştim. Sonra ne oldu bilmiyorum yatıp uyumuşum annemin yatağında. Daha sonrasında uyandım ve koridorda yürürken kustum. Bir adım attım tekrar kustum bir adım daha attım tekrar kustum. (bkz: Hansel ve Gretel) Salona gittim annemle abim kurtlar vadisi izliyordu. Anneme koridora kustuğumu söyledim. Tamam temizlerim dedi annem. Sonra oturdum yanına üstüme battaniye verdi annem önüme de leğen koydu tekrar kusarsam diye. Vakit öyle geçti. İyice uykum gelince ve tekrar kusmayınca ben yatağa geri döndüm. Yattım, elime bi ıslaklık geldi. Işığı açtım baktım yatağa da kusmuşum meğersem (bkz: kendi kusmuğunda boğularak ölmek) Tabii tekrar anneme haber verdim ve işte olanlar oldu. Annem çok kızmıştı yatağa kustuğum için. Bir daha seni burda yatırmayacağım demişti. O günden beri ne zaman bulgur pilavını çok yesem annem daha fazla yeme der. Böyle kötü bir anı olarak kaldı maalesef. Ama bulgur pilavıyla aşkım devam ediyor. Hâlâ onu çok seviyorum

louis froziel son noktayı koydu

Nerden geldiğini hatırlamadığım bir ananas bizim eve gelmiş. Biz de televizyondan falan merak ediyoruz hemen kestik yedik. Bana sanki bütün meyvelerin karışımı gibi geldi. Alışmayan g*tte don durmaz misali benim midemi bulandırdı. Sobalı ev, bütün aile aynı odada kalıyoruz. Sıkış tıkış bir ortam. Tam kusmak için tuvalete koşarken midemin benden hızlı davranmasıyla odanın içerisine mahvettim herkes ayağa kalktı kimse o gece uyuyamadı. Sabaha kadar bana sövdüler.

Beni ciddi manada etkileyen kötü olaylarda kusuyorum. İnsanoğlu doğada hayatta kalabilmek için önüne gelen her şeyi yiyebiliyordu. Beyin önceki deneyimlerinden ve genetik olarak aktardığı bilgiler vasıtasıyla zararlı olan bir şeyi direkt kusma yoluyla vücuttan atarmış. Artık doğada yaşamıyoruz, ne yiyip içmemiz gerektiğini biliyoruz ama vucudun hayatta kalmaya yönelik bu tepkisi, kentli mağrur bir insanda, başına gelen kötü şeylerde tekrar hortluyor.

Dokuzuncu sınıfta çok ağır bir yeme bozukluğu geçirmiştim ve günde belki beş altı kezden fazla kendimi kusturuyordum. Tabii bu sebeple bir süre sonra sonra vücuttaki değerli mineral ve vitaminler de atılıyor. Sağlıklı su oranınızdan olduğunuz için elektrolit dengeniz bozuluyor ve çok yoğun bir halsizlik başlıyor. Okulda genelde uyku halindeydim bu yüzden. O kadar bitkindim ki teneffüslerde hep uyuyakalırdım. Bir gün hocanın yazı yazıyoruz diye dürtmesiyle uyanmıştım ama en ön sırada olduğum halde tahtayı göremiyordum. O kadar bulanıktı ki herkes yazarken ben öylece bakıyordum ve çok korkutmuştu bu beni. O bir saat her şeyi bulanık görmek cehennem azabı gibiydi. Daha sonra eve gidince araştırdım ve kusmaktan dolayı zamanla göz damarlarının çatlayarak kalıcı körlüğe sebebiyet verdiğini öğrendim. Forumda benim gibi birçok insan da yakınmıştı bundan üstelik. Aradan onca yıl geçti ve hastalığımı yendim ama o bulanık görüşüm hala devam ediyor. Sabahları uyandığımda ya da gün içinde uyuduktan sonra yine flu bir biçimde görüyorum. O keyfine yaptığım eylemse bende bir fobi yarattı. Ne zaman bir yiyecek mideme dokunsa ya da arabada midem bulanıp kusacak gibi hissetsem o körlüğü yaşamaktan korkuyorum.

Ay bir gün lisedeyim beni bi gülme tuttu ama öyle böyle değil güldüğüm şeyi unutup gülmeme gülüyorum sonra bir kustum ciğerlerim çıktı resmen gülmekten ölüyodum

Küçükken, yani yarım yamalak hatırladığım dönemde tuvaletimi yaptığımda kustuğumu sanarmışım. Hatta götümden kustum dermişim.

arkadaşımla izmir'den dönerken bursa'ya kadar otostopla gelip, bursa'dan feribota binmeye karar verdik. tabi feribot gelene kadar da bir yemek yiyelim dedik. neyse yedik yemeğimizi ve feribota bindik, istanbul'a dönüyoruz. çalışanlar yolculuk yapacak olan herkesi uyarmaya başladı, denizde çok dalga var lütfen ayağa kalkmayalım falan diye. neyse biz de biraz sıranın arkasında kaldığımız için feribottaki ters koltuklara oturmak zorunda kaldık, aslında hiç sorun da etmedik bizde öyle baş dönmesi falan yapmıyor diye. yolculuk başladı herkese ufak poşetlerden dağıtıyorlar, daha doğrusu isteyenlere. neyse yolculuk başladı, her iki saniyede bir feribotta zıplıyoruz öyle bir dalga var. hiç problem yok gibi ama bizim için. sonra zamanla ağlamaya başlayan bebekler, çocuklar, kusan insanlar ve feribotun havalandırması berbat olduğu için içerideki kalablıkla beraber bunaltıcı hale gelen o hava ve sıcaklık beni hafiften bozmaya başladı. sanki cehennemin ortasına düşmüş gibi, bir yandan ses yüzünden başım ağrıyor, bir yandan havasızlık ve sıcaklıktan inanılmaz bunalıyorum, ters oturduğumuz için de benim kafa dönmeye başladı baya. sanırım tansiyonum da baya düştü falan. ulan yarım saat öyle böyle direndim, savaştım ama yarım saatin sonunda yanımda poşet almış birinden rica edip poşeti elime aldığım gibi binmeden önce yediğim her şeyi çatır çatır kustum. ulan var ya, kadından poşeti almak için bir saniye gecikseydim ortalığı berbat etmiştim. boğazım acıyana kadar kustum ve kadıköy'de indiğimde durup yemin ettim bir daha sikseler binmem o feribota. alın feribotunuzu götünüze sokun, bak yine sinirlendim. ben orda ölüyorum, bu piç de takmış kulaklığı müzik dinliyor amk dndmdnd (bkz: xiii)

Üniversitede ilk senem akşam dışarda yediğim yemekten midir nedir gece 4te mide ağrısıyla uyandım. Tuvalete gittim hem alttan gidiyor hem de tutmasam üstten gidecek. Neyse arkadaşla hastaneye gidelim dedik. Taksiye bindik adamı 5 dakikalık yolda iki kere durdurup kustum. Hastaneden dönüşte de pencereyi açıp açıp kakaolu süt kusmuştum. O gün bugündür kakaolu süt içmem

öyle kolay kolay kusan bir tip değilimdir ama mersin'den kıbrıs'a hızlı feribot lanetiyle gitmeye kalktım. bindiğimde bi şey de yememiştim halbuki. galiba bi tane elma yemiştim. yani öyle mersin'e gelmişim bi tantuni yiyeyim falan de demedim. o feribot beni öldürdü. yolun yarısına kadar iyiydim aslında. elimize birer poşet verdiler. biz ne bilelim? hızlı feribot lanetine bulaşan herkes kusuyormuş. kusmayan yolcu kalmadı. sağımda biri kusuyo, solumda biri kusuyo, sınır geçmeye çalışan mülteciler gibi millet yerlerde sürükleniyor. tabii haliyle ben de kustum. hem de üç kere. sürüne sürüne dışarı çıktım. aklıma geldikçe midem bulanıyor. cehennemi yaşadım o feribotta. dizlerimin üzerine oturup allah'a saatlerce gözyaşları içerisinde yalvardım, kurban olayım kurtar beni diye. (bkz: zamanın geçmemesi)